Skip to main content

Αναγνώριση και κήρυξη αλλοδαπής διαιτητικής απόφασης εκτελεστής στην Ελλάδα

  • Αρμόδιο Δικαστήριο – Διαδικασία:

Κατά τον Ελληνικό Κωδικα Πολιτικής δικονομίας (άρθρα 906, 905, 903 Κ.Πολ.Δ.), με την επιφύλαξη αυτών που  ορίζουν διεθνείς συμβάσεις, μπορεί να γίνει στην Ελλάδα αναγκαστική εκτέλεση βασισμένη σε αλλοδαπό τίτλο από τότε που θα τον κηρύξει εκτελεστό απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου της περιφέρειας όπου βρίσκεται η κατοικία και, αν δεν έχει κατοικία, η διαμονή του οφειλέτη και, αν δεν έχει ούτε διαμονή, του Μονομελούς Πρωτοδικείου της πρωτεύουσας του Kράτους.

Η εκδίκαση της υπόθεσης υπάγεται στην εκουσία δικαιοδοσία, κατά την οποία γίνεται δεκτό ότι η αίτηση του ενδιαφερομένου δεν είναι αναγκαίο να απευθυνθεί κατά του καθ` ου πρόκειται να επιχειρηθεί η εκτέλεση και μόνο με τριτανακοπή μπορεί να επικαλεσθεί αυτός και να αναπτύξει τις απόψεις του, εκτός αν διαταχθεί η κλήτευσή του από το δικαστήριο.

  • Προϋποθέσεις κηρύξεως εκτελεστής αλλοδαπής διαιτητικής αποφάσεως:

Εκείνο από τα μέρη που ζητεί την αναγνώριση και εκτέλεση πρέπει να προσκομίσει ταυτόχρονα με την αίτηση α) Πρωτότυπο έγγραφο της συμφωνίας περί διαιτησίας ή επικυρωμένο αντίγραφο αυτής. Εάν, όμως, χωρίς να έχει τηρηθεί ο έγγραφος τύπος, τα μέρη μετάσχουν ανεπιφυλάκτως της διαιτητικής διαδικασίας, αρκεί η υποβολή των πρακτικών του διαιτητικού δικαστηρίου, β) Πρωτότυπο έγγραφο της διαιτητικής αποφάσεως ή επικυρωμένο αντίγραφο αυτής σε επίσημη μετάφραση από το Υπουργείο Εξωτερικών.

Στις προϋποθέσεις κηρύξεως εκτελεστής αλλοδαπής διαιτητικής αποφάσεως δεν περιλαμβάνεται και ο έλεγχος της νομικής της ορθότητος και, ειδικότερα αν εφαρμόσθηκε το ουσιαστικό δίκαιο που έπρεπε να εφαρμοσθεί κατά το ελληνικό ιδιωτικό διεθνές δίκαιο ή κατά συμβατικό όρο, αφού το ελληνικό δικαστήριο δεν επιτρέπεται να υπεισέλθει στην ουσία της υποθέσεως.

  • Λογοι απορρίψεως αναγνώρισης και εκτέλεσης της αποφάσεως:

Στο άρθρο 5 της Συμβάσεως της Νέας Υόρκης αναφέρονται περιοριστικά οι λόγοι απορρίψεως της αναγνώρισης και εκτέλεσης της διαιτητικής απόφασης ύστερα από αίτηση του μέρους εναντίον του οποίου γίνεται η επίκληση της διαιτητικής απόφασης, ήτοι εφ` όσον α) τα μέρη που αναφέρονται στη συμφωνία, είχαν ανικανότητα ή ότι η συμφωνία αυτή δεν είναι έγκυρη με βάση το δίκαιο στο οποίο τα μέρη την έχουν υπαγάγει, β) εκείνο από τα μέρη εναντίον του οποίου γίνεται επίκληση της απόφασης, δεν ήταν δεόντως πληροφορημένο για τον ορισμό του διαιτητή ή για την διαδικασία της διαιτησίας, γ) η απόφαση αναφέρεται σε διαφορά που δεν προβλέπεται από το συνυποσχετικό ή δεν περιλαμβάνεται στις διατάξεις της διαιτητικής ρήτρας, δ) η συγκρότηση του διαιτητικού δικαστηρίου ή η διαιτητική διαδικασία δεν ήταν σύμφωνα με τη συμφωνία των μερών, ή εάν δεν υπάρχει συμφωνία, ότι δεν ήταν σύμφωνη με το δίκαιο της χώρας όπου έλαβε χώρα η διαιτησία και ε) η απόφαση δεν έχει ακόμα καταστεί δεσμευτική για τα μέρη, ή ακυρώθηκε ή έχει ανασταλεί. Επίσης μπορεί να απορριφθεί, αν η αρμόδια αρχή της χώρας στην οποία ζητείται η αναγνώριση και εκτέλεση διαπιστώνει: στ) ότι κατά το δίκαιο της χώρας αυτής το αντικείμενο της διαφοράς δεν είναι επιδεκτικό ρυθμίσεως με διαιτησία ή ζ) ότι η αναγνώριση και εκτέλεση της αποφάσεως θα ήταν αντίθετη με τη δημόσια τάξη της χώρας αυτής.


© Στυλόπουλος & Συνεργάτες

Ομήρου 34, 10672, Αθήνα | T: +30 210 3832518 | F: +30 210 3821568